Zeg nóóit “nooit”! Je loopt de kans ergens op terug te moeten komen…… Dat is dus vandaag met mij het geval. Heb ooit in 2002, na de Afsluitdijkmarathon, verzucht: “dat is eens, maar nóóit weer”. “Wàt een herrie van voorbijracende auto’s, geen minuut stil!” En nú, 8 augustus 2015, wie loopt op de Afsluitdijk? Ik dus, hi, hi. Op uitnodiging van Martin Kooijman, die voor deze etappe wandelaars heeft uitgenodigd om met hem mee te lopen. Aangezien het ten eerste een leuke groep is, die zich aanmeldt, geeft het feit, dat Erik en Carla ( van de Oase-tent tijdens de Vierdaagse van Nijmegen) ook meegaan, voor mij de doorslag. Carla loopt mee en Erik is de hele dag “standby”. Dus mocht het op een bepaald moment niet meer willen, dan is daar de auto van Erik. Zo ver is het gelukkig niet gekomen!

Liana, Hein, de wandelfamilie: Elly, Louise, Gert Jan en Aike (helemaal uit Nijmegen gekomen om de Afsluitdijk een keer te lopen) en mijn persoontje zijn al bijtijds op de parkeerplaats bij Restaurant Routiers op de kop van de Afsluitdijk gearriveerd. Zodoende heeft Louise nog alle tijd om de voeten van Gert Jan, gezeten in de bagageruimte van de auto, in te tapen. Omdat het nogal stevig waait en de tape alle kanten opvliegt, fungeren Elly en ik als windscherm!!!

Dan de bus in. Inchecken en wat denk je? Een buschauffeur in ons gezelschap, zonder OV-chipkaart!!!! Dat levert de nodige opmerkingen op! In ieder geval is de toon gezet!! Als dan deze zelfde persoon ook nog eens uitgebreid z’n voeten gaat insmeren, omdat, zo zegt hij, het beter is om dat zo laat mogelijk te doen, is het commentaar natuurlijk niet van de lucht! Medepassagiers zullen wel gedacht hebben: wat is dat voor stelletje ongeregeld!

Het is maar een kort ritje naar Den Oever, maar we realiseren ons wel, dat we dit zelfde stuk weer terug moeten lopen….. In Den Oever eerst onder leiding van Aike, die de route weet, naar Café De Houtzolder, waar de wandelaars uit Zoetermeer, Avenhorn en IJmuiden al op het terras zitten. Heerlijk in de zon genieten we van de koffie. Dan is het tijd om op te stappen. Marjanne gaat vandaag fietsen, de rest (10 personen) gaat aan de kuier. Het is prima wandelweer, niet te warm omdat er een matige, frisse wind waait uit noordelijke richting. Vandaag geen pijlen of routebeschrijving, want verdwalen is op deze rechte dijk onmogelijk! Behalve een enkele hardloper hebben we geen wandelaars gezien, wèl veel fietsers. Op de autosnelweg is het druk. In beide richtingen enorme aantallen auto’s met caravan en campers in alle soorten en maten. En geen oude barrels, maar moderne, gestroomlijnde campers, waar een behoorlijk prijskaartje aan hangt! Een constant geluid van voorbijzoevende auto’s, waar ik me, gek genoeg, deze keer veel minder aan stoor. We hebben het gezellig met elkaar, kletsen heel wat af en vóór we er erg in hebben, zijn we al bij het Monument aangeland. Even het standbeeld van Lely vastleggen, de brug over, waar Erik, inmiddels ook aangekomen, ons met z’n grote telelens vanaf de parkeerplaats op de foto zet. Altijd is het hier druk met toeristen. Vooral de buitenlanders zijn onder de indruk van deze dijk, die IJsselmeer en Waddenzee scheidt. Er zijn nog tafels vrij, dus nemen we het er even van. De zon schittert op het tegen de bazaltblokken opspattende water. Opgekikkerd door de koffie en de rust, gaan we weer verder. Op naar Breezanddijk, waar we met Erik hebben afgesproken bij het benzinestation aan de autosnelweg. Gert Jan gaat boven op de dijk lopen. Behoorlijk hobbelig hebben we al ondervonden, dus wij blijven op het asfalt en worden na een aantal kilometers middels een bord welkom geheten in Friesland. Helaas was het bord met welkom in Noord-Holland verdwenen, dus daar geen foto van.  Bij het benzinestation ook weer picknicktafels, waar we kunnen zitten en sommigen (wat hen vàst zo niet is geleerd!!!) ongegeneerd de benen op tafel leggen. De schoenen uit! Enfin, er waait een frisse wind, dus…… Er is hier van alles te koop. Sandwiches, koffie, thee, zelfs een warme gehaktbal wordt door iemand verorberd. Vanaf hier gaan 2 groepsleden een stukje met Erik mee om de laatste kilometers van Kornwerderzand naar Zürich weer mee te lopen. De rest trekt de schoenen weer aan om via het viaduct weer op het fietspad te belanden. Het is best nog een flink eind naar Kornwerderzand, hoewel je van verre al de huisjes met de rode daken ziet liggen. Nog vóór we daar zijn, komt ons een wandelaar tegemoet gelopen. En die herkennen we al van verre. Het is Peter, die met Sieta naar Zürich is gereden en samen met haar (Sieta in de scootmobiel) naar Kornwerderzand is gelopen. Sieta is daar bij Erik gebleven en Peter had zin om nog een eindje door te lopen. Helemaal leuk!! De kilometers “vliegen”onder onze schoenen door. We passeren het Kazemattenmuseum (een aanrader!!!!) en zien de auto van Erik al staan. De bekende stoelen en banken staan klaar, op de brander een ketel water voor thee of bouillon met een Wieringer jodenkoek. Fijn om weer even te kunnen zitten. Dan met de hele bups op naar Zürich. Af en toe getoeter, waarbij je direct terugdenkt aan de Vierdaagse als je over een viaduct liep. Kitesurfers, die hier altijd bezig zijn met hun sport. Mooi gezicht die gekleurde schermen tegen de strakblauwe lucht. In de verte Makkum en wat dichterbij de mooie kerktoren van Cornwerd. Een groot verkeersbord laat zien, dat we Zürich naderen. De chauffeurs van de auto’s lopen met een bocht naar de parkeerplaats bij Routiers om de auto op te halen, de rest gaat rechtdoor naar Zürich, waar we met elkaar gaan eten in Hotel Restaurant “De Steenen Man”. Er is op ons gerekend, want de gedekte tafel staat klaar. Eerst iets om de dorst te lessen!  We kunnen kiezen uit een vis- of vleesgerecht. We doen de kok eer aan, want na zo’n wandeltocht heb je wel trek gekregen. Natuurlijk nog een lekker toetje en een kop koffie tot besluit. Al met al een heerlijk “toetje” van een supergezellige wandeldag! Deze keer hoor je mij niet verzuchten: “nooit weer”. Het was een dag met een gouden randje!