Vroeg op, want de avond ervoor is nog gewaarschuwd om op tijd te komen en de bus te nemen, die op de startkaart staat vermeld. Dus niet een bus eerder of later, maar exact de aangegeven tijd. Geen risico nemen en vroeg in de auto. Eén aanrijdroute vanaf Heerenveen. Het is vrij rustig op de weg. Echter in de buurt van de afslag Sneek gekomen, zie ik in de verte de auto’s al stilstaan op het viaduct. Ik kan nog wel de afrit oprijden, maar bovenaan gekomen: STILSTAAN!!!!! Dit is niet te best. Op de radio hoor ik Ymie Jonkman zeggen wat de oorzaak is: “enorme regenbuien de avond ervoor maakten dat de weilanden blank kwamen te staan. Er is de hele nacht met man en macht gewerkt (er is maar liefst 11/2 km. aan rijplaten neergelegd!!!) om parkeren mogelijk te maken voor de honderden auto’s. Dus vandaar de enorme vertraging” aldus Ymie. We weten nu gelukkig de oorzaak, maar dit alles zorgt natuurlijk voor een behoorlijk chaos, zowel bij de bussen als bij de start in Oosterbierum.

Uiteindelijk start ik rond half 9 onder een strakblauwe hemel. Het wordt al snel warm, omdat er weinig wind staat, die we ook nog vrijwel steeds achter hebben. Ben dan ook heel blij, dat ik bij een dijkshuis nog vrij aan het begin van de route, m’n pet en handdoekje nat kan maken. Dat scheelt een stuk. Bij de kruispunten met zijwegen van de Slachtedyk veel toeschouwers, die er ook een leuke dag van maken. Prachtig zijn de vergezichten, vooral vanaf de hoge brug de “Slachtetille”. Een lang lint van lopers, zodat je de Slachtedyk mooi kunt zien kronkelen door het landschap. De grasdijk eindigt bij Kiesterzijl. Zoals ook de vorige keren hier weer veel toeschouwers en…….natuurlijk met zó veel wandelaars rijen voor de toiletten. Twee voor de brug wachtende jachten in het Van Harinxmakanaal moeten geduld hebben vandaag. Wij gaan nu vóór! Ook vanaf deze hoge brug een schitterend panorama van dit mooie stukje Friesland.

De bewoners van de diverse dorpen in de buurt van de Slachtedyk hebben zich weer uitgesloofd om ons afleiding te bezorgen. Er is veel te zien onderweg in de weilanden en langs de kant van de weg. Wàt een creativiteit! Alleen al al die vlaggetjes langs de route, gemaakt van diverse materialen. Een feestelijk gezicht, passend bij het thema van deze Slachtemarathon: “feest” omdat het de 5e keer is dat deze Slachtemarathon wordt georganiseerd. Feest is het ook elke keer weer in Achlum, waar feestjurken wapperen in de wind, die gelukkig wat meer is gaan waaien en voor enige verkoeling zorgt.

Leuk is ook, dat de Elfstedentocht voor tractoren en de Slachtemarathon elkaar kruisen bij Sopsum. De ene nog mooier dan de andere. En ook zwaar om uren op zo’n metalen “zadel” door te brengen! Lange rijen hier voor het watertappunt. En dan weer door waar de eerste “oase” in de verte opdoemt. Tsjum en Arum hebben er een mooi rustpunt van gemaakt en de eerste “afbeelding” is op de startkaart geplakt. Geen zegels zoals bij de 4 vorige edities. Heel bijzonder zijn hier de gehaakte vlaggetjes in allerlei vormen, maten en kleuren. Wàt een werk is dit geweest!

Ook Wommels heeft zich duidelijk gemanifesteerd aan de Slachte. Grote tent met volop eten en drinken te koop. Trouwens de hele catering langs de route is een uitdagende klus geweest lijkt me. Alles aanvoeren vanuit de dorpen naar de dijk. Dat is niet niks. Het optreden van Mirjam Timmer heb ik gemist. Kunstschilders zijn hier bezig met schilderijen van de dijk en omgeving. Op een groot doek, met daarop in 3 talen: ik was hier,  zetten deelnemers hun naam.

En weer verder, waar in de verte de hoge brug over de weg Bolsward – Leeuwarden zichtbaar wordt. “De Nije Kromme”, die bij de eerste editie van de Slachtemarathon in het jaar 2000 hier is geplaatst. Ook hier weer een prachtig vergezicht. Achterom kijkend en vooruitkijkend een lang lint van lopers, dat door de weilanden kronkelt. Geweldig! Prachtig vind ik ook de kunstwerken langs de route, zoals: de kievit en de grutto in het weiland en het hek : “Stekje bij Achlum”. De knalgele wagen “De Schone Slaper” , die als het ware uit het landschap “knalt” door de kleur. Telkens is er wel weer iets moois te zien of te beleven.

Toch wordt het genieten op een bepaald moment wat lastiger als het lichamelijk niet zo goed meer gaat. Lopend langs het huis met de titel:”De Gouden Engel” denk ik: ik zou nu wel een engeltje op m’n schouder kunnen gebruiken!!!! Zeker als blijkt, dat hier geen blaren kunnen worden geprikt. Dus stug doorgaan. Na enkele kilometers de grote “oase” bij Hidaard. Tweede “zegel” gekregen en dan……..op naar de EHBO. Tig wachtenden voor mij. Eindelijk aan de beurt en kan er geprikt en geplakt worden. Rondje lopen over het terrein, maar het voelt niet goed. Ook m’n kuiten protesteren en dan begint het dubben: wàt zal ik doen????? Groen licht gekregen van de behandelende fysiotherapeut om de Slachte te gaan lopen, maar met de restrictie: gaat het niet meer, dan stoppen. En dàt is nou juist een woord, dat in mijn vocabulaire niet voorkomt, hi, hi! Dus begint dan de strijd tussen: VERSTAND en GEVOEL. En wie gaat nu winnen??? Stoppen of doorlopen? Bovendien speelt mee, dat ik de 100ste Vierdaagse Nijmegen absoluut wil lopen en nu dus m’n voeten niet helemaal naar de filistijnen wil helpen door verder te gaan. Uiteindelijk besluit ik om te stoppen. Ga tóch weer twijfelen als ik te horen krijg, dat er geen vervoer is naar de finish en naar m’n auto. Op de vraag hoe het dan moet, krijg ik als antwoord dat ik me maar moet laten ophalen. Zóóó’!!!! Dàt is wat!

Gelukkig, dat ik m’n Peugeotje nog heb, zodat Iebele me uit Balk op kan halen. Duurt natuurlijk lang, maar gelukkig heeft hij de plek hier kunnen bereiken. Als je denkt: ziezo, hup even naar Rauwerd en dan naar huis, dan heb je het goed mis! Om 7 uur ben ik in de auto gestapt en we reden ons werkelijk overal vast. Via dezelfde route als vanochtend geprobeerd in Rauwerd te komen. Weer stilstaan op hetzelfde viaduct en……..teruggestuurd worden naar Heerenveen!!!! Denk het dus niet. De auto uit met m’n lijf vol adrenaline en de heren even duidelijk gemaakt, dat ik 30 km. gelopen had, er geen bezemwagen was, m’n man me uit Balk had opgehaald en ik dus nu maar één ding wilde en dat is: rechtuit naar Rauwerd!!!!!! Kennelijk had m’n optreden succes, want……..we mochten doorrijden! Weliswaar weer met de nodige hindernissen, maar uiteindelijk het parkeerterrein op en benieuwd of ik ook vast zou zitten in de blubber zoals met meerdere auto’s het geval was. Héél zuinig met het gaspedaal omgesprongen en oh wonder (heb al vaker na een wandeltocht vastgezeten met de auto) ik krijg ‘m aan het rijden!!!! Hopend, dat er niets of niemand me belemmert zodat ik moet remmen, want dan gaat het alsnog mis. Gelukkig, ik bereik de neergelegde rijdplaten en met 2 auto’s rijden we terug naar Balk, waar we half 10 arriveren.

De dag begon met stressen en eindigde er ook mee! Tussendoor een prachtige tocht gelopen en genoten van het landschap, het mooie weer, de vele bezienswaardigheden onderweg, het feest in Achlum, enz. enz.

De kater was eerst groot, dat ik deze 5e Slachtemarathon niet heb uitgelopen. Nu een paar dagen later ebt dit weg, mede dankzij m’n fysiotherapeut, die me opbeurde door te zeggen: er is meer kracht en moed voor nodig om (als je zó gedreven bent) uit te stappen dan om door te gaan. Achteraf is het denk ik een verstandig besluit geweest.

Nu rest mij nog de organisatie, alle vrijwilligers, die deze Slachtemarathon mogelijk hebben gemaakt te complimenteren en te bedanken voor deze prachtige dag!

BEDANKT!!!!