Op de foto klikken om alle foto’s te zien.

Rondje Sloten 13 mei 2017.

Om heel eerlijk te zijn had ik niet al te veel zin om te gaan lopen in m’n eentje. Maar voor 5 km. naar Bakkeveen rijden zag ik niet zo zitten. Bovendien regende het nog al. Maar uiteindelijk tóch vertrokken en goed en wel onderweg? Ja hoor, een fikse plensbui. Iebele dacht: ze komt wel terug, maar niks hoor, paraplu op en doorstappen. Gelukkig bleef het geen uren regenen, dus dat viel mee. Wat echter helemaal niet meevalt is, dat als ik een eindje heb gelopen, m’n kuiten zó ongelooflijk beginnen op te spelen, dat ik even een pauze moet nemen. En dan gaat het wel weer. Zo doe ik dat enkele keren in de beginfase van de wandeltocht. Gelukkig gaat het dan later langzaam maar zeker voorbij. Schijnt te maken te hebben met het feit, dat ik maanden niet heb gelopen, waardoor snel verzuring optreedt. Enfin, het zal wel, maar lastig en pijnlijk is het wel.

Heb overigens enorm genoten van de prachtige natuur. Ongelooflijk wat er zo al niet bloeit in bermen, tuinen, slootkanten, enz. Ben dan ook flink aan het fotograferen geweest. Dat is dan weer een voordeel als je alleen loopt. Je stopt wanneer je wilt en kunt rustig even de tijd nemen. Zo heeft elk nadeel z’n voordeel zullen we maar zeggen! Nou, dan loop ik toch liever met een gezellig groepje. Dat dat nu nog niet kan, maakt dat ik zoals vanmorgen gewoon moed moet scheppen om erop uit te gaan. En nu ik mezelf dus heb overwonnen, geeft dat weer een fijn gevoel. Zo van: ziezo, dat heb ik tóch maar weer even (nou even???) gedaan.

Een leuke rust met Iebele, die naar Sloten was gekomen. Prachtig weer inmiddels, dus heerlijk op het terras van de Zevenwouden, waar de koffie zo heerlijk is. Ja, mét likeurtje!!! En ook nog een bonbon. Hoewel ik best wel aardig moe was, heb ik de verleiding weerstaan en ben niet in de auto gestapt, maar teruggelopen naar Balk. En wat bleek toen ik thuisgekomen m’n GPS-horloge raadpleegde???? Jawel, maar liefst 11 km. Nou is dat niets bijzonders, maar voor mij nu nog wel. Ik moet van ver komen, zeg maar van de 0 en dan is 11 voor mij nu op dit moment al redelijk veel. Elke keer een stukje verder proberen te komen, zodat ik over een tijdje weer lekker met m’n wandelvrienden en -vriendinnen op stap kan. Wat zal dát dan een feest zijn!