Op de foto klikken om alle foto’s te bekijken.
Pronkjewailpad (15) Sel. Leens-Houwerzijl 11 juli 2019.
Uiteraard volg ik, hoewel ik al maanden niet meer echt op pad ben, waar m’n wandelmaatjes uithangen en waar ze lopen of gaan lopen. Zo zie ik, dat Albert en Liana nog een stukje van de Noordroute van het Pronkjewailpad gaan lopen. Ik moet ook nog enkele stukjes van dit pad, dus bel ik Liana hoe groot de afstand is, die zij gaan doen. Voor mij nog veel te ver, maar we vinden een leuke oplossing: ik rijd naar Houwerzijl, laat de auto daar staan en word opgepikt door Liana, die in Vierhuizen Albert heeft opgepikt, zodat er bij het eind- en beginpunt voor hen een auto staat. Ik loop dan een kort stukje mee van Leens naar Houwerzijl. Oh, wat heb ik dáár een zin in! Na maanden weer op pad met m’n wandelmaatjes, weer de sfeer proeven van het op weg zijn en weer van alles zien en beleven op het mooie Pronkjewailpad. Ben al vroeg in Houwerzijl. De zon schijnt nu nog uitbundig en ik dood de tijd van het wachten met het maken van enkele foto’s.
Vrij snel zie ik de auto van Liana aan komen rijden. Instappen en op naar Leens, waar we eerst de plaatselijke bakker met een bezoekje vereren. De herinnering aan de vorige keer, dat we hier waren, zit nog vers in ons geheugen: prima koffie en…….niet te versmaden heerlijk gebak!! Ik trakteer, want ik ben harstikke blij, dat ik vandaag weer van de partij ben en in hun gezelschap. We nemen uitgebreid de tijd voor deze koffiepauze en na een stempel te hebben gekregen, verlaten we de luxe bakkerij en doen eerst een “slag” door het dorp. Daarbij passeren we, hoe bestáát het, een schoenenwinkel, met de achternaam van Liana. Familie??? Even naar binnen, misschien hebben ze een stempel. En ja hoor, die hebben ze. Helemaal leuk natuurlijk! Familiebanden zijn er echter niet.
Dan valt ons oog op de gevelreclame van een pand: Kringloop. Daar worden Liana en ik altijd blij van en uiteraard nieuwsgierig of er iets van onze gading is. Best wel een beetje teleurstellend is het dan ook als blijkt, dat het pand leegstaat! Eigenlijk maar goed ook, want: spullen genoeg thuis en…..we hoeven niets mee te slepen de rest van de dag!!! We lopen rond de oude Petruskerk, die helaas gesloten is.
Net buiten het dorp een drietal toch wel bijzondere ezels wat betreft de “tekening” van hun huid. Zag niet eerder dergelijke ezels. Heel apart. We genieten van de akkers met goudgeel graan, zover het oog reikt. Wat is het toch heerlijk om zo ver te kunnen kijken. We passeren niet alleen graanvelden, maar ook grote akkers met aardappelen, die in bloei staan. Deze keer met prachtige, paarse bloemen. We steken op een bepaald moment het Hunsingokanaal over via de Grote Leenstertil ( een brug) en slaan even later een mooi pad in, het Zevenbruggenpad. Is me nog niet duidelijk waar die naam vandaan komt, want heb zelfs niet één brug gezien!!! Maar maakt niet uit, het is een mooi pad tussen de landerijen door.
Bijna aan het eind van het pad gekomen, ziet Albert in de verte een boer bezig op het erf van een boerderij. Hij ligt op z’n knieën op het beton en Albert vraagt zich af waar hij mee bezig is. De boer roept iets, maar is niet te verstaan. Dus…..het erf op en een praatje maken. Nou, de smurrie, die in de kruiwagen ligt, ruikt nou niet bepaald lekker en is afkomstig uit een put. Een vies karweitje dus waar de boer mee bezig is. Hij ziet onze shirts en weet van het Pronkjewailpad, dus er volgt nog een leuk gesprekje. Dat is trouwens sowieso onze ervaring van het dragen van dit t-shirt tijdens de wandeling. Je hebt snel contact met mensen, die óf vragen stellen óf heel goed weten, waar je mee bezig bent en je daar op aanspreken. Echt leuk!
Niet veel later bereiken we Houwerzijl, een klein, oud dorpje. Via smalle straatjes bereiken we de Hoofdstraat, waar we het grote pand “De Oude Theefabriek” binnenstappen: een groot huis met daaraan verbonden een voormalige kerk. Nu restaurant, met winkel en museum. Alles, maar dan ook alles over thee kun je hier te weten komen. Ook heeft de winkel een onvoorstelbaar groot assortiment in allerlei soorten thee. Voor de liefhebbers een eldorado. Daarnaast ook nog allerlei zaken, die annex zijn met het drinken van thee. We nemen plaats boven, waar ooit het orgel stond. Hoewel thee in allerlei variaties de hoofdmoot vormt op de kaart, kunnen Albert en ik gelukkig ook koffie bestellen! Ik ben meer een koffie- dan een theeleut. Liana kiest uit het enorm grote aanbod een glas thee van een niet alledaags mengsel. Het zit hier heerlijk en er zijn meer mensen, die deze bijzondere plek weten te vinden.We nemen nog een kijkje in de winkel en dan wordt het tijd om op te stappen, want Liana en Albert hebben nog wat kilometertjes voor de boeg.
Ik stop hier en neem afscheid, omdat we er niet zeker van zijn, dat we elkaar in Zoutkamp nog zullen treffen. Wat wás het fijn om na zó lange tijd weer eens gezellig met elkaar op stap te zijn. Tijdens het wandelen gezellig kletsen, lachen en bijpraten. Wat heb ik het enorm gemist! Hoewel ik weet en me is verteld, dat het nog maanden kan duren eer ik weer hersteld zal zijn, hoop ik tóch, al zijn het kortere afstanden, weer regelmatig te lopen op het prachtige Pronkjewailpad. Ik geef de moed niet op!
Nu ik tóch via Zoutkamp terugrijd, kan ik het niet laten om even langs te gaan bij de grote viszaak van Gaele Postma. Verser kun je de vis niet krijgen!!! Allemaal eigen vangst, direct naar de winkel, al of niet gerookt in eigen rokerij. De keus is enorm groot. Nog weer even een stempel (had ik trouwens ook al), maar nu ook digitaal, want dat kon vorig jaar nog niet op de Noordroute. En dan op naar Balk. Als ik het dorp uitrijd, zie ik Albert en Liana nog op de valreep. Even toeteren en zwaaien. Met een brede glimlach en volop nagenietend van deze mooie dag rijd ik terug naar Balk.