Op de foto klikken om alle foto’s te bekijken.
10e “Slach om ‘e Toer” Surhuizum 27 december 2019.
Omdat ik uit ervaring weet, dat dit altijd een heel mooie, verrassende wandeltocht is, met steeds andere routes en diverse afstanden, ga ik ook dit jaar naar Surhuizum. Geen lange afstand, maar ik ga de 10 km. lopen.
Genietend van prachtige luchten vanwege de opkomende zon, rijd ik die kant op. Het genieten begint dus al meteen! Het is werkelijk schitterend weer! Het heeft gevroren en de weilanden zijn wit van de rijp.
Als ik het dorp inrijd, is aan het grote aantal auto’s, geparkeerd in diverse straten, al wel te zien dat de opkomst vandaag groot is. Het parkeerterrein bij het dorpshuis “De Delfeart” staat tjokvol met auto’s van wandelaars, die de 20 en de 30 km. lopen. Die zijn inmiddels al vertrokken als ik de grote hal inloop. Inschrijven en nog even een kopje koffie aan de bar voor ik vertrek. Intussen draait op een groot scherm een film van vorige edities van deze tocht. Voor onze ploeg vertrekt eerst nog een leuk verhaal over de afgelopen 9 jaren. Liters snert en chocolademelk, evenals duizenden oliebollen zijn deze jaren door de vele vrijwilligers klaargemaakt voor ons. Aan ons uitgedeeld op de diverse rustplaatsen en bij terugkomst na de wandeling. Echt geweldig, dat zij dit elk jaar weer voor ons doen! Een luid applaus klinkt dan ook door de zaal.
Na nog een paar bekende wandelaars te hebben gesproken, ga ik op pad. We maken eerst echt een “slag” om de wel heel bijzonder toren van de kerk van Surhuizum. Helemaal tot boven aan toe van gemetselde stenen. De conditie ervan wordt er niet beter van, gezien het waarschuwingsbord, dat er wel eens splinters van stenen naar beneden kunnen vallen!
En dan het dorp uit, waar we niet veel later de buurtschap Koartwâld (Kortwoude) doorlopen. Het pannenkoekenhuis, dat al veel keren tijdens de dinsdagwandelingen een dag onze thuisbasis was, ligt er stil bij. De laagstaande zon zet het landschap in een prachtig licht! De witte rijp op het gras en de plantjes in de bermen geven een winters gevoel. Het was vanochtend eerst ruiten krabben vanwege de lichte vorst. Op een bepaald moment kunnen we kiezen tussen een onverharde of verharde route. Deze laatste is dan iets langer. Ik kies voor de eerste en loop de Fryske dyk op. Het is een breed en behoorlijk modderig pad met grote plassen, waar je dus omtrekkende bewegingen moet maken. Ik houd hier wel van. Lekker struinen en wat is het hier prachtig! Al genietend bereik ik na zo’n 5 km. de rustpost in de Theetuin bij het Blote Voetenpad. Er staat al een kleine rij te wachten op de warme chocolademelk met oliebol. Al jaren een traditie! Binnen is het lekker warm door het vuur van de bijzondere houtkachel. Ook buiten brandt een vuur en als ik vertrek, is de rij nog veel langer geworden.
Leuk is ook, dat we twee keer door een stal lopen. Ik maak nog even een praatje met de jonge boer, die samen met zijn ouders een maatschap vormt. Uiteraard komt de huidige problematiek aan de orde en hij vertelt wat ze de afgelopen jaren al wel niet allemaal aan regels en regeltjes over zich heen hebben gekregen. Waar dan ook nog eens een behoorlijk kostenplaatje aan vastzat om overal aan te voldoen. Hij legt uit hoe hij de mest verwerkt, wat er overblijft aan grasdeeltjes, die hij uitspreidt in de stallen, waardoor de koeien een heerlijk, zacht, verend “bedje” hebben om op te liggen. Ook over de soja in het voer hebben we het nog even. En wat is het geval? Heel veel soja zit in allerlei producten, zoals shampoo, crème, douchespul, enz. enz. De minder goeie, overgebleven soja, wordt verwerkt in veevoer vanwege de eiwitten. Het is dus beslist niet zo, dat de boeren alléén de oorzaak zijn van de grote soja produktie in het Amazonegebied, waardoor grote stukken van het regenwoud al zijn gekapt of nóg worden gekapt,
Vlak voor Surhuizum gaat de route nóg een keer door een koeienstal. Een mooi tafereel deze goed uitziende koeien, die aan de maaltijd zijn. De gloednieuwe stal is in schril contrast met de oude stallen, die nog op het perceel staan. Even later loop ik Surhuizum weer in, meld me af, krijg ter gelegenheid van deze 10e keer een heel speciale medaille met de toren van de kerk erop afgebeeld. En dan aan de snert met worst. Heerlijk!
De wandelaars die de langere afstanden lopen, zijn nog lang niet allemaal binnen. Ik ga weer op huis aan, want ik zie m’n wandelvrienden later op de middag tijdens onze oudejaarsborrel (inmiddels ook traditie). Het was een prachtig mooie wandeling, mede ook door het fantastische weer, waar maar liefst 1219 wandelaars aan hebben deelgenomen!!!! Organisatie en vrijwilligers, jullie hebben er voor ons weer een feest van gemaakt met o.a. prachtige routes en de heerlijke versnaperingen onderweg! Heel erg bedankt!!!