Klik op de foto om het album te bekijken.
Pronkjewailpad Zuidroute (23) Bellingwolde-Wedde 30 augustus 2020.
Omdat de tijd nu tóch wel een beetje begint te dringen (eind oktober sluiten de stempelposten) en ik nog een paar gedeelten heb te gaan, vanmiddag maar weer even naar Groningen. Bellingwolde, waar ik de vorige keer ben geëindigd, is nu de start. Op de plek, waar we 2 augustus werden aangereden, is dezelfde meneer bezig in de tuin. Nog even een praatje maken. Hij herkent ons direct. Zijn auto is nog niet gerepareerd, maar gelukkig kan hij er wél in rijden. We spreken nóg een keer onze dankbaarheid uit, dat het bij blikschade is gebleven!
Bellingwolde is een prachtig, langgerekt dorp met schitterende huizen en boerderijen in een mooie omgeving. Ik denk vandaag terug aan mijn vader, die hier veel heeft rondgereden om scholen te bezoeken toen hij inspecteur van het onderwijs was. Met als standplaats Winschoten. De inspectie besloeg het gebied van een stukje Oldambt en het gebied Westerwolde en voerde tot het zuidelijkste puntje Ter Apel. Hij heeft hier met veel plezier gewerkt.
Al lopend door het dorp passeer ik de mooie, oude kerk met vrijstaande klokkentoren. Vlak daarbij het oude Rechthuis, nu een woonhuis. Bij het Museum de Olde Wouden, haal ik een stempel en genieten we even van een kopje koffie. Het is een kunstmuseum met wisselende tentoonstellingen en een permanente expositie van werken van de magische realist Lodewijk Bruckman. De Hoofdweg is een kilometers lange weg door het dorp. Aan het eind er van voert de route door de natuur. Het is lekker weer, praktisch geen wind en de dreigende luchten bezorgen mij geen nat pak. Elders zijn wel dikke buien geweest zag ik later aan het natte wegdek.
Op een gegeven moment is er duidelijk iets misgegaan wat betreft de route, die ik volg op de app. Snap niet hoe het kan, maar bij navraag bleek, dat ik mijlenver terug rechtsaf had moeten slaan. Enfin, ik ben niet van plan dat hele eind terug te gaan lopen, dus loop ik gewoon door en volg de borden. Uiteindelijk kom ik vást wel in Wedde. Leuk is wél, dat ik nu door gehuchten kom zoals b.v Klontjebuurt, waar ik nog nooit van heb gehoord. Even later weer links en rechts bebouwing van boerderijen, huizen, een molen, een kunstwerk, maar al wat ik zie: geen plaatsnaambord. En op deze dorpsstraat loop ik nu toch al lange tijd. Maar hè, hè, eindelijk verschijnt dan toch het bord Vriescheloo en weet ik, dat ik op de juiste weg ben.
Zo kom ik uiteindelijk in Wedde aan, waar ik nog een rondje om de eeuwenoude kerk maak en dan de volle kroeg in. Ook direct weer uit, want we hebben niet gereserveerd en er zitten al redelijk wat mensen aan een tafeltje of aan de bar. We kunnen echter nog prima buiten genieten van een kopje koffie. Het is er super gezellig en ook de eigenaresse is weer net zo hartelijk en gastvrij als de vorige keer, dat we hier waren. Omdat ik nooit ongevraagd foto’s van personen maak, ben ik nu tóch wel verrast als ik door 4 jongedames buiten op het terras wordt gevraagd om een foto van hen te maken. “We staan nooit samen op de foto” is hun verhaal. O.K. geen punt, doe ik. Binnen bij de bar overkomt me hetzelfde. Nu zijn het een stel vrolijke jongemannen (studenten???), die me hetzelfde vragen. Grappig! Ook de eigenaresse poseert nog even en lachend verlaten we de kroeg. Op naar huis, naar Balk, want we hebben nog de nodige kilometers te gaan. Het was weer een fijne dag in het Groningse.