Op de foto klikken om het hele album te zien.

NoorderRondtochten route 3 (korte route) Warffum-Winsum 6 februari 2021.

Ja en dan is het zover. Dit weekend ben ik aan de beurt om de beide routes te gaan lopen. Alleen de weersverwachting is om het zachtjes uit te drukken niet erg best. Van de organisatie is er al een mailtje gekomen met daarin het advies om in ieder geval zondag niet te gaan lopen. Maar ja, wát gaat het zaterdag worden? Steeds maar weer de weersverwachting in de gaten houden dus. In ieder geval maak ik alles klaar de avond ervoor. En zaterdagmorgen vroeg nog gekeken op de computer naar het weer in Groningen. Geen speciale waarschuwing, wél harde wind en lage temperatuur. Dus ondanks, dat Iebele nou niet bepaald staat te juichen, vertrek ik vroeg naar Grunn’n!!! Onderweg gelukkig geen problemen van ijzel of zo en dus kom ik keurig op tijd in Winsum aan, waar ik de auto parkeer. Dit, omdat ik het prettig vind, dat ik als ik gefinished ben, niet nog eens op een trein moet wachten, maar direct in de auto kan stappen om huiswaarts te keren.

Ik ga hier in Winsum dus met de trein naar Warffum, waar de start is. Als ik de trein verlaat (het is maar een kort ritje) ben ik stomverbaasd. Het heeft hier geijzeld en er vallen nog wat ijsmiezertjes! Straten en stoepen spekglad! Oei, dát is uitkijken, want het laatste wat ik wil is vallen. Heb nog té goed de herinnering aan m’n valpartij in juni voor ogen en moet er niet aan denken, dat me hier hetzelfde zal gebeuren. Heel voorzichtig scharrel ik door Warffum. Niets, maar dan ook helemaal niets roept herinneringen op aan de fantastische NoorderRondtochten van 2013. Heb in m’n fotoverslag als vergelijkingsmateriaal enkele foto’s van die dag toegevoegd.

Als ik Warffum verlaat, is het weggetje gelukkig niet meer glad. Als dat wél het geval was geweest, was ik teruggelopen naar het station en had de eerste de beste trein teruggenomen naar Winsum. De Onderdendamsterweg is een kale weg naar het gelijknamige dorp. Met naast de weg de Warffumermaar ( maar is het Groningse woord voor vaart). Het waait zó verschrikkelijk hard (het snot waait letterlijk uit m’n neus) en daarbij zó ontzettend koud met de wind schuin voor. Het bijt gewoon in je gezicht en je handen??? Half bevroren, zo voelt het. Van iets eten of drinken is geen sprake. Even stilstaan is gewoon té koud. Bij een vervallen boerderijtje vind ik een luw plekje en bel even met Iebele en kom even een beetje bij.

Dan weer verder “stampen”, de blik op oneindig, het verstand op nul. Is dit nog leuk???? Nou, om eerlijk te zijn is het wel heel lastig om als je zo in je uppie daar rondzwalkt nog enige motivatie bij jezelf te vinden. Maar bij iedere stap kom ik dichter bij m’n doel denk ik maar. Even voor Onderdendam een bord met: Historische Begraafplaats Menkeweer. Nu ben ik altijd van dingen zien, die op m’n weg komen, dus….ja ook hier een kijkje nemen. Eerst een wel heel eng, smal en glad bruggetje over, dan een stuk door een soppig weiland en dan ben ik er. Oude grafzerken liggen verspreid op de wierde (in het Fries: terp). Nu staat er een boerderij naast en ik besluit niet dezelfde weg terug te nemen, maar via het erf weer naar de weg te lopen.

Goed en wel weer aan de wandel hoor ik opeens m’n naam noemen. Ik kijk achterom, maar herken het stel achter me eerst niet. Dan even later is de verrassing groot. Peter Velthuis en Marjan zijn door een op het spoor vastzittend busje niet gestart in Uithuizen, maar in Warffum en hebben me ingehaald. Harstikke leuk om elkaar weer te zien! Niet veel later komen we bij de B&B ’t Hoogholtje, waar in het fietsenschuurtje een rustpunt is ingericht met koffie/thee en cake. Heerlijk, even uit de wind bijkomen met een bakkie. Iebele en ik hadden hier 2 overnachtingen geboekt, maar geannuleerd vanwege het niet doorgaan van de tocht van zondag. Ook staat hier een dixie (chemisch toilet, zodat we niet in het kale land achter een boom of in de onderwal van een sloot met de billen bloot moeten in deze kou!!! Moet je toch niet aan denken!!!

Weer een beetje bijgekomen, nodigt Peter me uit om met z’n drieën verder te lopen. Nou, dat is niet tegen dovemansoren gezegd!!! In je eentje lopen is al niet bepaald het leukste wat er is en zéker niet onder deze omstandigheden. Wat ben ik blij (het heeft gewoon zo moeten zijn, dat we elkaar hebben getroffen). Gezellig pratend bereiken we even later Onderdendam. Man, wat was het hier in 2013 super leuk. Het dorpshuis open, volle bak met wandelaars, lekkere warme dranken en hapjes. Nou, dat is nu wel even anders. Niets open, stil op straat, een dooie boel dus. Maar ja, dat kán nu even niet anders. Het is tóch al geweldig, dat Peter met z’n medewerkers deze tocht heeft kunnen organiseren en wel C-proof (heb moeite met het volledige woord!!!) en er een vergunning voor heeft gekregen. Chapeau!!!! Er lopen elke dag dan ook maar een beperkt aantal wandelaars op een route en het hele gebeuren is uitgesmeerd over enkele weken i.p.v. in één week 4 dagen lopen. Stempelen gebeurt digitaal met de app, enz. Er is dus heel goed over nagedacht.

Al snel zijn wehet dorp dan ook weer uit en lopen dan heerlijk met de wind achter de laatste kilometers naar Winsum. We “vliegen” als het ware over het fietspad en hebben het reuze gezellig met elkaar. Als ik aan de horizon Winsum zie verschijnen kan ik dat bijna niet geloven. Voor mijn gevoel hebben we het in record tijd gelopen. De finish is bij De Spar, waar we worden getrakteerd op een stuk warme pizza en de keus uit thee of warme kwast. Dat laatste is echt heerlijk! We ontmoeten nog 2 wandelaars, die even later arriveren en lopen dan naar het station. Echt blij, dat ik de auto hier heb staan. We nemen afscheid van elkaar en ik rijd nog even naar de B&B om een aardigheidje te brengen nu de logeerpartij niet doorgaat. Inmiddels zitten daar nu een stel wandelaars buiten te genieten van koffie. Nog even een belletje naar Iebele en dan in de warm opgestookte auto terug naar Balk.

Het is nu een paar dagen geleden en ik moet zeggen, dat het toch ook wel een enorme kick geeft om dit te hebben meegemaakt. Het was weer een enorme uitdaging en ben blij, dat ik het goed heb doorstaan.